Een beetje Nederland in Suriname

Hoi lieve mensen,

Het is weer de hoogste tijd voor een nieuw verslag! Vandaag is het 10 april, de dag dat mijn lieve broertje jarig is. Gefeliciteerd Ward! Ik kan me herrinneren dat ik je precies een jaar geleden ook al gefeliciteerd heb via mijn blog. Hopelijk ben ik er volgend jaar wel om je verjaardag te vieren!

Op dinsdag 24 maart had ik een afspraak bij de Vreemdelingendienst. Een paar weken eerder waren Pleuni en ik al langs gegaan om een stempel te halen en om een afspraak te maken. Dit keer zat dezelfde dame achter de balie, even chagrijnig als de keer ervoor. Omdat ze met haar mobieltje bezig was duurde het al een hele tijd voordat ik m'n nummertje kreeg. In een stampvolle wachtruimte kwam ik Pleuni tegen. Die was al vanaf half 8 aan het wachten op haar beurt. Ik had al ervaringen van andere mensen gehoord over de lange wachttijd, dus ik had me er dit keer op voorbereid. Ik had een boek mee en muziek. Uiteindelijk heb ik van kwart over 9 tot half 12 gewacht op mijn beurt. Gelukkig waren al mijn documenten compleet en is de aanvraag snel behandeld. Nu moet ik 3(!) maanden wachten voordat ik telefonisch mag informeren of mijn MKV aanvraag al is goedgekeurd. Met een beetje geluk heb ik mijn MKV net voordat ik weer vertrek naar Nederland.

Het weekend erna ben ik uitgenodigd door Debbz om te figureren in een reclame spotje voor het Berg en Dal Eco Resort samen met een groep anderen. Debbz ken ik via stage en zij is een beetje het creatieve brein van onze kenniskring. Ze houdt zich bezig met styling en promotie. Ze vroeg mij of ik een groepje van 7 tot 10 stagaires bij elkaar kon brengen. Via Facebook heb ik een oproep gedaan en heb ik uiteindelijk 3 leuke meiden leren kennen. Samen met hun en Pleuni, Rabea en Maaike zijn we naar Berg en Dal gereden. Daar was al een hele groep andere figuranten aanwezig. We hebben gefigureerd in een aantal leuke opnames. Vooral de avondopnames op het strand met het kampvuur waren heel leuk om te doen. Er was een DJ aanwezig en we hebben voornamelijk moeten dansen op het strand. De locatie was mooi, de mensen waren gezellig en alles was voor ons geregeld. Een geslaagde dag en een hele leuke ervaring om mee te maken. Ik ben benieuwd wanneer de beelden te zien zijn en wanneer ik me officieel een BS'er mag noemen. Uiteraard horen jullie er dan ook van!

De week erop was het alweer tijd voor de laatste voorbereidingen voor het evenement SunGlam. Het was verrassend rustig op het kantoor. Alle vier hadden we het gevoel dat we iets waren vergeten, want wie is er nou zo ontspannen voor het evenement? Dit keer hebben we meer tijd doorgebracht op de locatie zelf. Leguana Park ligt zo'n 45 minuten uit de stad aan het water. De eerste keer dat we er kwamen was het een beetje een trieste bedoeling. Er lag nauwelijks zand, de grond was bezaaid met onkruid en de hutjes stonden er vervallen bij. De jongens hebben hard gewerkt om het mooi te maken. Er is een vrachtschip vol met zand gestort en er zijn zelfs bomen gekapt (sorry pap). Vanaf dat moment zijn we begonnen met de bekleding en alles klaarmaken. We hebben onze vrije dag opgeofferd, maar het werk was heel ontspannen. Afgelopen zondag was het evenement. Het weer was perfect en de stemming zat er al vroeg in. Het was een totaal andere beleving dan het Phagwa Festival van een maand geleden. Het hele park had een Carribische uitstraling en het was een stuk intiemer, omdat het een kleinschaliger evenement was. Dit keer hebben mijn benen het goed gehouden. Ze hebben wel een kilo aan spier erbij, want drie dagen lopen op het strand is best zwaar!

Zelfs 7.739 kilometer van huis is het soms net alsof je in Nederland bent. Afgelopen week hebben we oliebollen gegeten. Beneden ons gaat er een bakker open zodra ze voldoende stroom hebben. Om alvast promotie te maken hebben ze een kraampje met oliebollen voor de deur gezet. Ze waren net zo lekker als in Nederland! Op dit moment is de Avondvierdaagse aan de gang. Elke dag lopen ze tussen de 15 en de 20 kilometer. Surinamers lopen niet veel, maar als ze het doen doen ze het goed! Onderweg zijn er op bepaalde plekken podia gezet met muziek en entertainment. Er lopen ook dans- en muziekgroepen mee. Heel leuk om ze voorbij te zien komen!

Ik kan me inmiddels niet meer indenken hoe het zal zijn om weer in Nederland te wonen. Als ik van stage kom ga ik eerst een uurtje relaxen op het balkon in de hangmat. Lekker in de zon met de geluiden van de stad op de achtergrond. Het leuke aan Paramaribo is dat het vrij klein is. Vorig jaar in China hebben we veel mensen leren kennen, maar vaak zag je ze maar eenmalig. Hier kom je dezelfde mensen vrijwel elk weekend tegen. Er zijn een paar vaste ontmoetingsplekken waar veel stagiaires komen. Hoe meer we er leren kennen hoe gezelliger het hier wordt!

Ik zie op mijn NU.nl app dat Ward zijn verjaardag met zomerse temperaturen wordt gevierd. Komt vast omdat hij het zonnetje in huis is! Ik zou waarschijnlijk met 22 graden in een vest rondlopen. Het is hier nog steeds elke dag boven de 30 graden. Lekker tropisch dus!

Tot snel!