Wat een week!

Er is de afgelopen week heel veel gebeurd en ik heb eindelijk de tijd (en energie) gevonden om het met jullie te delen. Ik waarschuw jullie wel alvast: lees dit verslag alleen als je voldoende tijd hebt. Het wordt een lange dit keer.

Precies een week terug hebben we afscheid genomen van onze buurman en buurman. Gianni en Onno hebben hier een maand lang gewerkt aan het opstellen van een bedrijfsplan voor de slagerij. Naast het feit dat ze hard moesten werken, hadden ze ook veel tijd met ons doorgebracht. Ik kan ze het best omschrijven als twee super sociale, enigszins vermoeiende grappenmakers . Zo besloten ze in een spontane bui om een kuikentje te kopen bij een man op straat. Aangezien ze de volgende dag zouden vertrekken gaven ze Gionno aan ons als afscheidscadeautje. Gionno wist niet wat hem overkwam. Eerst zat hij nog lekker rustig met zijn broertjes in een warm doosje, en nu werd hij ontvoerd door een groepje losgeslagen blanke tieners. Na een tijdje was hij gewend en kroop hij graag dicht tegen je aan. Zodra je hem dan weer terug in zijn doos zette begon hij een krijsorkest. Ik was al een beetje sceptisch over een kip in huis, maar onze huisbazin heeft bevestigd dat het beter is om Gionno weg te doen. Rabea en Jasper hebben hem vrijdag naar de dierentuin gebracht. De mevrouw die hem aannam vertelde hun dat Gionno zeer waarschijnlijk voer wordt als hij in de dierentuin blijft. Ze zou daarom haar best doen om Gionno te verhuizen naar een familie die thuis kippen heeft. Laten we het hopen!

Vorige week hebben we het heel druk gehad op kantoor. Er moest nog vanalles klaargemaakt, gekocht en geregeld worden. Van maandag tot en met woensdag hebben we van 8 tot 6 gewerkt. Als we dan thuiskwamen was het eten en vroeg naar bed. Donderdag hebben we tot 5 uur op kantoor gezeten en daarna zijn we met een auto vol spullen doorgereden naar het Onafhankelijkheidsplein. Samen met een jongen hebben we alle signs en banners opgehangen. Ik had verwacht dat we hoogstens tot 9 uur nodig hadden om alle spullen klaar te zetten. Dat was een redelijk slechte inschatting. Uiteindelijk lagen Pleuni en ik om half 3 in bed. Met vermoeide benen en 4 uurtjes slaap stapte ik de volgende ochtend uit bed. Van het gebrek aan slaap merkte ik gek genoeg niks. Ik kon alleen maar denken: Phagwa Festival, here we go!

Vanaf het moment dat we op het plein aanwezig moesten zijn (9 uur) tot een uur of 1 heb ik alleen maar van hot naar her gerend. Voor mijn gevoel vlogen die uren voorbij. Pas nadat ik alle personeelsleden op hun post had gezet en ik zeker wist dat alles goed liep ben ik op normaal tempo gaan lopen. Vanaf dat moment ben ik ook echt gaan genieten. Je zag dat het plein helemaal vol liep met vrolijke feestgangers die al helemaal onder het poeder zaten. Alle lachende gezichten genoten van het lekkere weer en van de goede muziek. Het mooie aan het Phagwa Festival is is dat het een nationale feestdag is. Het is niet zomaar een festival, mensen vieren het Hindoestaanse nieuwjaar. Je ziet er 3 generaties, van hele families met jonge kinderen tot jongeren die met hun vrienden komen. Er onstaan geen ruzie’s of vervelende situaties, iedereen is in een optimale stemming. Er was een DJ stage en een live stage. Op de live stage stonden lokale artiesten en bandjes hun optreden te doen. Het was leuk om te ervaren hoe muzikaal deze mensen zijn en hoe lekker de Surinaamse muziek klinkt. Op de DJ stage was het hoogtepunt DJ Chuckie. De president van Suriname stond samen met hem op het podium en wensten alle bezoekers een Subh Holi. Daarna hebben DJ Chuckie en Nutzbeatz ervoor gezorgd dat het publiek helemaal los ging. We mochten zelf ook nog achter de DJ staan. Wat een super gevoel was dat, uitkijkend over duizende mensen en om dan te bedenken dat mede dankzij jouw inzet deze mensen zo’n leuke dag beleven.

Tegen het einde van de dag werd er gevraagd of Pleuni en ik een paar vragen wilden beantwoorden voor de lokale omroep van Rotterdam. Helemaal uitgeput, bezweet en bekliederd hebben we een kort interview gedaan over Phagwa Festival en Lustig Events. Binnenkort krijgen we te horen waar we de uitzending kunnen bekijken. Om 12 uur is iedereen snel vertrokken en zijn we begonnen met het opruimen van de spullen. Mijn lichaam voelde intussen alsof ik door iemand in elkaar was geslagen. Mijn blaren op mijn voeten waren zo dik als luchtkussens. Pleuni heeft uitgerekend, met hulp van haar stappenteller, dat we in die twee dagen zo’n 60 km hebben gelopen. Om half 3 zijn we thuis afgezet. Zittend onder de douche heb ik al het poeder uit m’n haar gewassen. Het was een ervaring om nooit te vergeten en ik kan niet wachten op het volgende evenement!

De volgende dag werd ik pas om 2 uur wakker. We hebben die dag niet veel gedaan, want mijn lichaam was niet in staat om te bewegen. ’s Avonds zijn we naar een optreden van Typhoon geweest. Degene die geregeld De Wereld Draait Door kijken zullen hem wel kennen. Het is een Nederlandse rapper die samen met zijn band soul en hip hop muziek maakt. Het optreden had zoveel energie dat we met z’n allen aan het dansen waren. Op een gegeven moment zakte ik weer door mijn hoeven dus na het optreden zijn we direct naar huis gegaan. Zondag zijn we met de stagebegeleider en de baas wat wezen drinken bij Torarica Hotel. Elke zondag is daar een cocktailavond aan het zwembad. We hebben het onderling heel erg gezellig en het is leuk om je collega’s ook persoonlijk te leren kennen. Nadat we bij Torarica twee cocktails hadden gedronken zijn we bij Bar Zuid gaan zitten. Daar hebben we heerlijke pizza’s gegeten. Uiteindelijk zijn we nog in een stoffig Portugese kroeg beland. Daar zijn we maar even gebleven, want we moesten weer vroeg ons bed uit voor het begin van een nieuwe werkweek.

Nu is de rust in het kantoor weer wedergekeerd. We zijn nog bezig met de spullen terugzetten, alle munten te tellen en de betalingen te verrichten. Het volgende evenement ligt alweer in het verschiet dus we zullen wel weer snel aan de slag moeten. Het weer is op dit moment heel goed. Niet al te warm en weinig regen. Ons huis voelt al echt als thuis. We koken altijd samen of we hangen gezellig op het balkon. Wie weet komen er binnenkort weer leuke nieuwe buren!

Ik ben verder helemaal gezond en heb nog geen last van heimwee. Ik denk wel aan jullie en ik hoop dat alles goed gaat!

Tot snel,
X Hanne